Τα τσάι του βουνού ανθίζουν σε πολλές ορεινές περιοχές της Ελλάδας, αποτελεί βασικό συστατικό της διατροφικής παράδοσης των κατοίκων και μάλιστα σε σημείο που η συλλογή του να αποτελεί μια ολόκληρη τελετουργία και μέρος της τοπικής ιστορίας, της τοπικής παράδοσης και οικονομίας.
Όλοι οι κάτοικοι τη συγκεκριμένη εποχή, ακόμη και αυτοί που ζουν μακριά απ΄ τα χωριά τους έρχονται μόνο και μόνο για να μαζέψουν το τσάι της χρονιάς, αρκετές δε οικογένειες συμπλήρωναν το εισόδημά τους από τη συγκομιδή τσαγιού. Και όλα αυτά βέβαια με σεβασμό στο φυτό και με την προοπτική να υπάρχει και του χρόνου για να ξανανθίσει και να μας χαρίσει τις ευεργετικές του ιδιότητες, οι οποίες οφείλονται στα συστατικά του αιθέριου ελαίου του. Το αφέψημα αυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό. Το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή σκέτο.
Το μέρος του βλαστού που συλλέγεται είναι η ταξιανθία σε πλήρη άνθιση μαζί με 5-6- cm βλαστού.
Όμως εδώ και μερικά χρόνια, Στην προσπάθειά τους δε να μαζέψουν όσο γίνεται περισσότερο και σε λιγότερο χρόνο το ξεριζώνουν ή το κόβουν πολύ χαμηλά με ειδικά μηχανήματα ενώ ακόμα δεν έχει ωριμάσει και σχεδόν δεν έχει ανθοφορήσει, με αποτέλεσμα να μην ξαναφυτρώνει, μέχρι που να εξαφανιστεί τελείως.
Τα τσάι του βουνού ανθίζουν σε πολλές ορεινές περιοχές της Ελλάδας, αποτελεί βασικό συστατικό της διατροφικής παράδοσης των κατοίκων και μάλιστα σε σημείο που η συλλογή του να αποτελεί μια ολόκληρη τελετουργία και μέρος της τοπικής ιστορίας, της τοπικής παράδοσης και οικονομίας.
Όλοι οι κάτοικοι τη συγκεκριμένη εποχή, ακόμη και αυτοί που ζουν μακριά απ΄ τα χωριά τους έρχονται μόνο και μόνο για να μαζέψουν το τσάι της χρονιάς, αρκετές δε οικογένειες συμπλήρωναν το εισόδημά τους από τη συγκομιδή τσαγιού. Και όλα αυτά βέβαια με σεβασμό στο φυτό και με την προοπτική να υπάρχει και του χρόνου για να ξανανθίσει και να μας χαρίσει τις ευεργετικές του ιδιότητες, οι οποίες οφείλονται στα συστατικά του αιθέριου ελαίου του. Το αφέψημα αυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό. Το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή σκέτο.
Το μέρος του βλαστού που συλλέγεται είναι η ταξιανθία σε πλήρη άνθιση μαζί με 5-6- cm βλαστού.
Όμως εδώ και μερικά χρόνια, Στην προσπάθειά τους δε να μαζέψουν όσο γίνεται περισσότερο και σε λιγότερο χρόνο το ξεριζώνουν ή το κόβουν πολύ χαμηλά με ειδικά μηχανήματα ενώ ακόμα δεν έχει ωριμάσει και σχεδόν δεν έχει ανθοφορήσει, με αποτέλεσμα να μην ξαναφυτρώνει, μέχρι που να εξαφανιστεί τελείως.
